Moeder Aarde Meisie Mooi

Skraap jou blou naels oor my ribbes

Druk jou kneukels in my rug

Gly jou lippe oor my skouers

Blaas jou asem in my beenmurg

Streel jou koelte oor my voorkop

Vryf jou hitte oor my voete

Straal jou geelgoud deur my wimpers

Vee jou beeld uit my geheue

Stroom deur my vingerpunte

Verdwyn in sagte gras soos wyn

Draai deur my kop soos perdeblom

Vul my met genot en pyn

My stywe vasdruk ligte soen

My koper son my perlemoen

My glans geleentheid sonneblom

Bruin vel heuning bloeisel boomgom

Kei

 Soveel jaar van appels pluk

my tong 'n stomme snaar

Wat sonder note stil bly le

Totdat die see bedaar

My appels was 'n dowwe rooi 

van roes en yster saad

En nou blom hier 'n kei rankplant 

Met arms van doring draad

Die wind, so sag, net soos 'n vrou

Het met 'n alto stem gesteun

Jy het lank gedink jy's net 'n kind

Maar dit was ook 'n leuen

Sy trek sterk hande

Deur my hare

Druk haar koue tande 

Teen my nek

Los jou stewels, trek dit uit

Kom vat my hand, se sy

My appels draai van dowwe rooi

En elke een word kei

Die doring draad, die goue snaar

Die wind se girl se hand

Ek staan op die kantlyn en tuur oor die rand

Na waar die sprokies-span baljaar

Die son trek oos, die winter Noord

en tussen in

krul daar 'n woord

Van nag na dag en reen na ys

Ek kan jou wys, jou wys, jou wys

Sy fluister diep en sterk en sag

Van blare in hare en suikersoet lag

Dis sagter as Mozart en soeter as Bach

So sit ek en die wind en wag

Broken Writer's Block

and just like that
I turn a new page in this time of fever
he has returned to the hole he calls home

at last the city is mine again

I can feel healing bloom beneath my skin
and still I strive for alternate consciousness

indefinite oblivion

When I was younger I felt heart ache
and wrote poetry

but in this limbo I feel nauseous loss
and the lack of poignant grief is too empty
and too terrible
to
pour
onto
paper

there is no elegance in divorce
no dignity
no star-crossed lovers here

there is only the cold conviction that all the nights
I screamed helplessly into my steering wheel
raging at the empty highway

tellingly
honestly
publicly
meant nothing

to either of us

Genesis

ek het ontwaak en jy het ontsnap

op die sagte aggressie
ontblotend
en
verwelkend

en 'n lig steek op
in die donker
spelonke
van my hart

dis 'n verstoting
omhelsing
hoop op 'n landmyn
obsessie met die knal van die geweer

wat weergalm
en sag op my lippe land
en ek lig myself op uit my warm bed van ou naalde
wat al rowe geword het

en stap die suurreen in

jy is my bitter heuning
en soet gal
my ligtoring
en tranedal

my koue rivier
in vee vallei
saamgesnoer
en geskei

blomme van steen verstrengel
alleen
huil en lag
en word 'n kersvlam teen die pers middernag

Voetspore in Dorre Brons

Die spel is in rooigrond begrawe

Die horison se traanreen hang
soos ys watervalle

die blomme is wit korrels
en die karoo sit tussen my kiestande vas

'n windpomp kreun alleen
In die droe grashalms se handpalms

Hooglied

Ek wil 'n perske-pienk rokkie aantrek
wat 'n sagte kussing vir jou oe kan wees
ek wil jou toevou in watte
wat spierwit is

jy maak jou gesig toe

sagte dwelm duime oor jou voorkop vee
stroop oor die kurwe van jou mond drup
jou in 'n semi slaap weg wieg
waar swaartekrag nie 'n swart gaap kan gee
en jou wegsteel nie

Jou nek in my handpalm kelk

My hart het 'n mond
en die murmer jou naam
Antwoord my

Ek roep na jou deur 'n polystyrene koppie
Ek wil die growwe vesel uit die dag pluk
en naak daarmee deur die woud hardloop
Ek wil jou voete langs my hoor klap

Dit oorweldig my
Stoot op soos springmielies
in die flieks se panblikke
Kriewel krippel kielie kind

Jys my kersboom
My foelie-versiering
'n Blink pakkie
wat 'n vreemdeling op my stoep gelaat het

Skatkis

#1
Ek ruik jou nog tussen die lakens
En as ek dagdroom wandel deur die huis

Jy sal nooit my sintuie verlaat nie

Hulle skilder haastige middernagtelike beelde
van jou hande

Om vir ewig in die hangkas van my gedagtes
te vertoef


#2
Selfs in jou afwesigheid
verwek
die gedagte van jou
vingerafdrukke
pienk bloeisels
langs
my
nek
af


#3
My hart na-aap 'n lepel
om jou lyf te omvou

om 'n lighter te wees
vir die lont wat binne jou le

en die ewigheid op 'n moerbyblaar
in te dwarrel

na waar ons saam
'n wasbeeld
van die lewe se gipsmodel sal word


#4
Die reuk van jou hare
hang op die rugkant van my hand
dit tower 'n beeld op rondom my
van omhelsings en smiles met toe oe

Soms leef ek vir dae
in hierdie sprokiesplek
want hier is lank lank gelede
gister


#5
'n Glasplaat staar terug

Eenoog ewigheid dryf in 'n lui solo
dans in S'e en O's

Spreek sonder woorde van 'n verlore iets
wat pyn in die gehoor se hart

Draai maar nou 'n blinde oog
die wereld het getransponeer
Maar nounou tussen straatligte
vang hy jou in 'n poel swart lig

Dorings rank tusen my en jou
En ek gooi hulle nat
In my gieter rol trane
wat soos kwik nooit verdwamp nie


#6
Ek sou vrede vind in net jou nabyheid
sou jou hand teen my wang skuur-suis-gly
Bly!

Sal ek wag...

Wonder watter kant toe jou pad wandel
Watter rigting jou oe gerig is
En of ek ooit jou sonsondergang pienker kleur
met onbewustelike verfkwaste van verlepte woorde

As ek maar nie so koud voel van die vrees nie...

Sou ek jou kon vang vinkie teen die blou?
Goue duiwelslag wat my in kettings toevou
Styf vasgevang my sagte vinkie sonder swaard of sleutel
(treur jy oor my hart?)

My hart is steeds vasgetower in die takkiesvryheid
in die tuin
in die strale
die betowering

En ek is hier
koud van vrees
sonder 'n hart om my warm te hou
want my hart behoort aan jou


#7
die bloedsoen
van 'n universele middernag
'n donker rooi wat gly in 'n langsteel kou
ek wil die middernag vashou

die maan en sterre vasdruk
en voel
hoe sy fluisterbries arms
om my middel vou

en dans met hom
my geheime vampier uur
tot hy sku
in die dagbreek in ontsnap

ek onthou
hoe hy sy vet druppels reen
teen my lippe gedruk het
en hoe sy koue soen my mond brand