Genesis

ek het ontwaak en jy het ontsnap

op die sagte aggressie
ontblotend
en
verwelkend

en 'n lig steek op
in die donker
spelonke
van my hart

dis 'n verstoting
omhelsing
hoop op 'n landmyn
obsessie met die knal van die geweer

wat weergalm
en sag op my lippe land
en ek lig myself op uit my warm bed van ou naalde
wat al rowe geword het

en stap die suurreen in

jy is my bitter heuning
en soet gal
my ligtoring
en tranedal

my koue rivier
in vee vallei
saamgesnoer
en geskei

blomme van steen verstrengel
alleen
huil en lag
en word 'n kersvlam teen die pers middernag